11 Kasım 2012 Pazar

Kızım büyüdü(!)

Sevgili okur,
saçma sapan bir hikaye bu anlatacağım.  Dün akşam kızımın saçının kesilişini izlerken ağladım. Hiç istemedim kesilsin gül gibi lüleler. Kafasının arkasındaki birbirine girmiş düğümler bir makasla gidince kızımız fark ettirmeden ağlayayım diye içim dışım karıştı, gömdüm kafamı aşağıya.

Kestik çünkü kızım saçını çooooooooooook zor yıkatıyor ve çok kısa sürede banyodan koşarak çıkıyoruz. Aynı keçi kızım saç kurutma makinesinden nefret ediyor, korkuyor, her neyse o makinanın saçını kurutmasına izin vermediği için kışa girerken hasta etmekten korkuyorduk. Yıkamasan kafa konak oldu. Son 6 ayda bebeği yıkadığımız parmakla hesaplanır hale geldi .Kısacası rezaletin son perdesindeyiz.

Bunun üzerine kızım da pek meraklı duruma çok da kafasını takmadan oturdu koltuğa, babası açtı önüne arı filmini. Ohh kesilen saçlara merakla bakan kızım 1970 alman kız çozuklarına benzeyerek indi tabureden. Tam da öngördüğüm gibi bebek oturdu, çocuk indi. Kayınvalidem sağolsun çok muntazam kesti katlarını, kahkülünü, model süper ama kısa bir model oldu. Babası kaptı makası, kahküllerini düzeltti. Amman dedim içimden "ne hevesliymiş herkes ilk makası almaya eline". Pratikte bir hata yok, herşey iyi bir amaç uğruna. Ama gel gör ben kabullenemiyorum işte kızımın büyüdüğünü  ve hiiç istemiyorum...Kızıma kalsa çok güzel oldu, süslü kuzu pek sevindi adam gibi oturmaktan ve bis süre sonra umursamaz oldu oyuna vurdu...



Söylemiştim işte saçma  bir şey olduğunu. Ben de saçmalarım, kitleleri hareket ettirenler saçmalıyor da benim mi hakkım yok? ben de saçma sapan şeylere ağlama hakkımı kullandım.Tamam mı?
öptüm:)