Makarna makinem:) Vol1

Sevgili okur,
kendimi şımartmak için ne mi yaptım? ilk olarak makarna makinesi aldım. Uzuuuun zamandan beri ara ara baynimin köşesinde pop up açan bir üründür kendisi ve en sonunda istek listesinden çıkıp somut olarak bankoya oturdu.

"Kendi evine bir kap yemek yapar mısın a be kadın?"diyenleriniz olabilir , haklı nedenleri de vardır. Kendi kendime bu cümleyi en çok ben sarf ederek kendimi durduruyordum zaten ama bu bahsettiğim pop-up olayı sıkıntı verdi en sonunda ve "bir kere geliyorum dünyaya" (yani benim bildiğim öyle, sanırım:S) diyerek aldım.

Köy havası

Merhaba Sevgili okur, 
sen bıkacaksın ama ben bıkmam kuzumun hallerini yakalamaktan.genelde mutlu ve huzurlu bir çocuk Su, ama büyüdükçe mızmızlanmaları ve bazen de abuk subuk anlayamadığım şeylere saniyeler içinde gözyaşı dökebilecek noktaya gelmesi sıklaştı. Bu da biraz yorucu, 15dkda bir mızlama, neye olduğunu anlayamadan hop ağlama, onu susturunca başka mayına basıp tekrar mızlanma ve hop başka bir ağlama mayını...nerede yürüdüğünüze çok dikkat etmek gerekiyor bazı zamanlar:) İşte bu alttaki de bu feverean dakikalarından bir kare:(

minik eller

Minik ellerimiz artık büyüyor okurlar,

Bu minik eller, anne ve babasının elini tuttu ilk önce, daha da çoookkk tutacak. O bıraksa biz yakalayacağız.Anneanneler, babaanneler, dedeler, halalar, tüm aile bu elleri tutmak için pürheves bekleyişte. Her tutuşta ayrı keyifte...

Kalem tutacak, kitap tutacak bu eller; silgiyi tutup sevmediklerini silecek ama umarım sevdikleri çoğunlukta kalacak.

Belki artık sadece bir ekran üzerinde oradan oraya bişileri sürükleyip bırakacak ama bu aktiviteler hayatında nelere karşılık gelir, gelecek gösterir. Umarım kalp kırıkları çok uzun sürmez:)

Bu minik ellerdeki bazı parmaklar yüzük dolacak, umarım çabuk çıkmaz, mutluluğu beraberinde getirir.

Bu minik eller gün gelip belki babasınınki kadar büyük olacak ve kendine sevecek minik eller bulacak, o da o ellere bizim gibi gönülden bağlanacak. Deli bir aşkla...

3. yaşında elele olalım miniğim:)

Uzunkuyu residanzı resmi açılışı

Uğraş uğraş uğraş, geldi geçti işte...

Bu haftasonu köyevimizin hoşgeldiniz partisini Suyun doğumgünü başlığı altında düzenledik. Annem, kayınvalidem ve görümcemler seferberliğe girişerek:) yemekler hazırlandı, masalar sandalyeler geldi, örtüler, balonlar (Su'yun direnciyle ancak 6-7 tane:). Meğer benim ne eksiğim varmış orada yaşayarak gördüm. Keşke biri birşey istediğinde yazabilme şansım olaymış da eksik listem hemencecik çıkıverirdi.

Onca zaman topkeklerin üstüne koyarım diye kestiğim kuzumun fotoğraf etiketlerini koyacak bir cupcake yapamadım:) Hadi başka şeylerde kullanalım desek, onları kürdan arkalarına yapıştıracak vakit bile bulamadık. Ancak banyomu yaptım ki bir baktım geliyor misafirler yavaş yavaş. ki... Gelenlerin hepsi yakın aile fertleri ama kafamdakilerin bazılarını atladığımı, gerçekleştiremediğimi  ancak şimdi fark ediyorum. Herkes dört bile elden yapılacakları paylaşmış olmasına rağmen eksiklerimi düşünüp az da olsa üzülüyorum...

Neden?

Kuzum, 
neden seninle konuşmaya çalıştığımda cevap alamıyorum ve bazı anlar sürekli savaşırmış gibi hissediyorum?
Son iki gündür iyice zorlaştın, bir derdin var ama anlayamıyoruz. Anneannen bile çözemedi durumu, onun işi zaten başından aşkın...benim kahrımı ayrı çekiyor, seni ayrı...

Bebekken hadi konuşamıyordun da anlatamıyordun, şimdi de sadece zın zın mızmızlıyorsun, sanki ağlamaklı halinle sıcak soğuk oynatıyorsun bize. ne istediğini söylemiyorsun, neyi istemediğini söylemiyorsun, umarım sağlık problemin yoktur, buna da dayanırız yeter ki sağlık problemin olmasın.

Seni anlamadığımda kızmam çaresizliğime aslında ama nerelere kimlere bağırayım, anlayamıyorum seni işte. Sarıldığımda susardın, o da ağlatınca seni yapacak birşeyim kalmıyor kuzum.

Umarım ileride bunları okuduğunda kendi çocuğun sana bunları yapmadığı için hayal ürünüymüş gibi belir...çünkü yaşaması çok zor...

sevgiler meleğim...

Kuzumun 3. yaşı doldu...

Merhabalar okur,
Dün öğlen kızımın doğumgününde koşa koşa gittim okuluna, üst kata çıktım ki pastayı az önce kesmişler ve bir güzel yemişler. Annem ve Müzeyyen yengemin hazırladığı muhteşem pasta aslında çok kompleks olmayan ama bir o kadar güzel bir tatlı olmuş. Sınıf arkadaşları ve ırmak ablasıyla müzk çalıp dans etmeye geçmişler. Bir baktım sabah bana bahsettiği yine uzun dönünce açılan fırfır eteğini geçirmiş altına:) dönüp durmaya bahane aradı. İngilizce öğrendikleri parçaları ard arda çaldırıp bağıra bağıra söyledi tüm sınıf. Eve gitmek istiyorum deyince de asıl derdinin alt kattaki oyun odası olduğunu anladık. Irmak ablasıyla oynayarak bir 15- 20 dk da orada geçirdiler.