sevgili günlük, demeye yüzüm yok

Merhabalar,
ha yazayım de yazayım diyorum dedim hep dedim ne oldu? 1 yıl geçmiş.
çok utandım.
tembellğimden üşengeçliğimden ve ah şu erteleme huyumdan çok utandım.

Bu arada doktoranın son dönemi için İstanbul'a gidip gelmelerim vardı. her hafta çarşamba gecesi git, perşembe gecesi eve gel. Yok ödeviydi, yok okumasıydı derken...koca dönem devrildi. en güzeli geceleri yeğenim Toprak'ı sevmekti tabi:)doktora dersleri böylece 2016 yılına girişle bitti. ders bitti ama maraton devam tabi...soluğu yetene...

Ve evet, "Renkli Orman" açıldı, emek emek işledik, haftada bir gece yönetim kurulu , ondan ayrı gecesi gündüzü demeden, nyi nerden alıp nereye koyalım, itfaiyesi ayrı sağlık teftişi ayrı, MEB'i ayrı uğraş dur, derken oldu... Olması zordu, devam etmesi kolay değil, yine emek emek tüm kooperatif üyelerinin katılımcı olduğu bir sistemç Toplumun vermeden almaya meğilli alışkanlıklarına ters tabi, çok ça çalışıp uzun solukta sonucunu gözlemleyebildiğimiz bir şey eğitim. İçinde bulunduğumuz sistemde beğenmiyorsan başkasını, kendin koyarsın ortaya yenisini diyerek aslında pek çok gelişmiş ülkenin uyguladığı fikirleri uygulamay biz de ebeveynler olarak dışarıdan maurz kaldığımız at yarışı sistemin dayatmalarından arınmaya çalışarak tüm topluluk olarak bir öğrenme vegelişme sürecindeyiz.

E bu kış bizim için aynı zamanda yaprak dökümü de oldu. Önce eşimin dedesini, "Ahmet dedemizi" kaybettik. Ardından 70 yıllık hayat arkadaşı onu bırakamadı, bizi uzaktan gözetmek üzere Feride ninemiz de gitti. Ailecek üzüldük, sarsıldık, çok güzel ve birlikte yaşadılar diye avunarak devam ediyoruz hayatlarımıza. 

Zaman sırf bana geçmişyor tabi, çocuklarım büyüdü. Ekin ayaklanıp aramıza katıldı, Su kızımla sevgi yumağı şeklinde arada cırlaşıp ama çoğu zaman kahkahalarla geçiyor günlerimiz.

buralarda o kadar çok şey kaçırmışımdır ki sormaya korkarım, mayıstaki doktora yeterliliğimle bir aranıza hızlı bir dönüş yapacağım, zira eğitimle ilgili, kızımla oğlumla ilgili pek çok enstantene, olaylar olaycıklar birikti birikiyor, günlüğe bir türlü aktaramadım.

sevgiler, 

Merhaba,

gece gece yazdım döşendim, kafamda kelimeler uçuşuyor dört köşeye fırlamış elektronlar gibi bam bam bam vuruyorlar da ben sadece yakalayabildiklerimi sizlerin de anlayacağı biçimde olsun diye sıraya dizeceğim şimdi.

Bu sefer de kurbağa...

Merhaba,
minik Ekin neler öğrendi bu aralar?
ısır, gülümse, salyalar salyalar salyalar...biz de "akar, akar, akar" şarkısını söyleyip gülüyouz karşılıklı...

Bol emzirmeli gnülerden bir minik tebessüm gelsin size...

Merhaba,
dayanamadık biz yine bir maymunlukla karşınızdayız,
Su okulda, evde Su'yun en sevdiği ve ağzından hiç düşürmediği(!) hiposunu minik Ekin ile tanıştırdık. Bayağı bir sevdi...

3ümüz evde

Sevgili okur:)
an ve an çocuklarım büyüyor ya, benim de alışkanlıklarımı acık değiştirip ya da yenilerine sahip olmaya başlayıp bunları kaydetmem gerekli çünkü birlikte çok çok mutlu anlarımız oluyor ve bunları daha sonra hatırlamak hep bu resimlerle olacak...

şirinelerimle sabah keyfi yaptığım şanslı anlarımdan bir tanesi....