Müzeden çıkışta otobüs'e koştuk, çok da tatlı konuşkan bir şoför amca bizi aslında kartımız uygun olmamasına rağmen kabul etti ve istasyona götürmek için aldı. Cepten maillerini kontrol eden Gamze amcam ile akrabalık bağımı sorunca babaannemin artık dayanamadığını anladım.
.jpg)
Insan kendini ne kadar hazırlarsa hazırlasın buna alışmak zor ama belki uzakta olmanın belki bu haberi her telefonda bekliyor oluşumla ilgili, kendimden beklemediğim bir metanet sergiledim denebilir. Gamze benden daha çok üzüldü, bu haberi hamile halimle bana duyuran kişi olmaktan. eninde sonunda olacaktan kaçınılmıyor, hepimizin beklediği son aslında.
İlk torununu gördüğünde hastalığı çok ağır değildi.
İkincisini göremediğine üzüldüm. yukarıdan bizi gözetirsen oğluşu mutlaka gürüyorsundur babaanneciğim.
bana kattıkların çok çok çok fazla, ne yazsam ne desem az, hepsi aslında benim temel taşlarımda...
Cennet olsun mekanın...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder