Sevgili okur,
İlk önce W32 başlangıcındaki en son ofis fotomu göstereceğim. Size aslında Marmaris'in güzide koylarından Orhaniye'den yazmayı planlamıştım ama hayat benim planlara çomak sokmak için özel bir çaba içinde:) geçtiğimiz cuma akşamı annemi de yanımıza alarak babamın yanına martı marina'ya doğru yola çıkacaktık ki akşamüstü doktoruma iletemeden duramayacağım bir minicik vaka oluşunca işten çıkışta hemen hastaneye gidip nst çektirmem gerektiğini söyledi.
İşten kısa bir ekstra mesai sonrası çıkarak hastaneye gittik, karnımdaki kasılmaları ölçecek bir alte bağlandm ve 25 dk yattım. Sonra canım ebeciğim gelip "aaa, print tuşuna basmamışım" diyince bir ikinci kez 25 dklık bir yatışa başladık. Benim hissedemediğim düzenli kasılmalar varmış meğer isem. bir ikinci kontrol sonrası da 1 cmlik bir açılma olduğunu fark edince ebe hanımcığım, hemen doktorumla bir telefon konuşması gerekti...akşama pansiyonumuzun şekli hastaneye dönüştü ve hemen kasılma durdurucu ilacım koluma takılarak yatışa geçirildim.
Şimdi bu arada ben bir 3-4 dakikalk sinir krizi geçirdim tabi çünkü ertesi gün yüzmeyi planlarken hastanede bir odaya yerleştirilmek küçük bir şok yaşatıyor insana ne de olsa. bavulumuz arabadan geliyor, içinden çıkanlar şort ve mayolar:)
neyse, bu ilaç da bir kalp çarpıntısı yapıyormuş arkadaş, söylediler ama yaşamak bambaşka...sanki koşu bandında 15 dakikadır 9 ayarında koşuyormuşum gibi...ama hiç yorulmadan yatıyorum:) Tabi bolca rahatsızlık verici ama bunun acep zayıflatıcı etkisi var mı diye sürekli düşündüm:)
Cumartesi öğlenine evimize döndük ve büyük heyecanla topladığım valizi Ulaş sağ olsun 10 dakikada çözüverdi, tüm haftasonu miskinledik. zaten bana sürekli istirahat emri verildiği için evde hiçirşey yapmam mümkün değil.
Pazartesi evimizdeki temizlik kargaşasını ve coşkusunu biraz bırakıp doktora kontrole gittik ve kızımızın sanki hiç bir şey olmamış gibi (neyseki) rahat rahat uyuduğunu gördük, içimiz rahatladı... Koca ağzıyla habire emme hareketi yapan topan yanaklı bir minik. Ulaş bu sefer randevumuz çok erken olduğu için gelemedi ama annemle babam ilk kez ultrasonla bebeği gördüler, babam hatta son anlara kadar göremedi:) ona açıklama yapmak zorunda kaldık bayağı...
Artık vücut bu çarpıntılı hapa da alıştı, eskisi kadar kafa yormuyor gümbür gümbür, yapacak da başka bişi yok, alışmayıp ne yapacaksın? Artık sağ olsn annemle her gün kendimize habire bir iş çıkartırız. benim 15'ine kadar makalemi teslim etmrem tezimi bu arada bastırtmam falan lazım zaten. sonrasında da 3-4 hafta kalıyor zatne doğuma...
Sizlere de bu sıcaklarda serin çalışmalar ve sağlıklı dinlenmeler dilerim...
İlk önce W32 başlangıcındaki en son ofis fotomu göstereceğim. Size aslında Marmaris'in güzide koylarından Orhaniye'den yazmayı planlamıştım ama hayat benim planlara çomak sokmak için özel bir çaba içinde:) geçtiğimiz cuma akşamı annemi de yanımıza alarak babamın yanına martı marina'ya doğru yola çıkacaktık ki akşamüstü doktoruma iletemeden duramayacağım bir minicik vaka oluşunca işten çıkışta hemen hastaneye gidip nst çektirmem gerektiğini söyledi.
İşten kısa bir ekstra mesai sonrası çıkarak hastaneye gittik, karnımdaki kasılmaları ölçecek bir alte bağlandm ve 25 dk yattım. Sonra canım ebeciğim gelip "aaa, print tuşuna basmamışım" diyince bir ikinci kez 25 dklık bir yatışa başladık. Benim hissedemediğim düzenli kasılmalar varmış meğer isem. bir ikinci kontrol sonrası da 1 cmlik bir açılma olduğunu fark edince ebe hanımcığım, hemen doktorumla bir telefon konuşması gerekti...akşama pansiyonumuzun şekli hastaneye dönüştü ve hemen kasılma durdurucu ilacım koluma takılarak yatışa geçirildim.
Şimdi bu arada ben bir 3-4 dakikalk sinir krizi geçirdim tabi çünkü ertesi gün yüzmeyi planlarken hastanede bir odaya yerleştirilmek küçük bir şok yaşatıyor insana ne de olsa. bavulumuz arabadan geliyor, içinden çıkanlar şort ve mayolar:)
neyse, bu ilaç da bir kalp çarpıntısı yapıyormuş arkadaş, söylediler ama yaşamak bambaşka...sanki koşu bandında 15 dakikadır 9 ayarında koşuyormuşum gibi...ama hiç yorulmadan yatıyorum:) Tabi bolca rahatsızlık verici ama bunun acep zayıflatıcı etkisi var mı diye sürekli düşündüm:)
Cumartesi öğlenine evimize döndük ve büyük heyecanla topladığım valizi Ulaş sağ olsun 10 dakikada çözüverdi, tüm haftasonu miskinledik. zaten bana sürekli istirahat emri verildiği için evde hiçirşey yapmam mümkün değil.
Pazartesi evimizdeki temizlik kargaşasını ve coşkusunu biraz bırakıp doktora kontrole gittik ve kızımızın sanki hiç bir şey olmamış gibi (neyseki) rahat rahat uyuduğunu gördük, içimiz rahatladı... Koca ağzıyla habire emme hareketi yapan topan yanaklı bir minik. Ulaş bu sefer randevumuz çok erken olduğu için gelemedi ama annemle babam ilk kez ultrasonla bebeği gördüler, babam hatta son anlara kadar göremedi:) ona açıklama yapmak zorunda kaldık bayağı...
Artık vücut bu çarpıntılı hapa da alıştı, eskisi kadar kafa yormuyor gümbür gümbür, yapacak da başka bişi yok, alışmayıp ne yapacaksın? Artık sağ olsn annemle her gün kendimize habire bir iş çıkartırız. benim 15'ine kadar makalemi teslim etmrem tezimi bu arada bastırtmam falan lazım zaten. sonrasında da 3-4 hafta kalıyor zatne doğuma...
Sizlere de bu sıcaklarda serin çalışmalar ve sağlıklı dinlenmeler dilerim...
4 yorum:
e hani W32 fotosu?
baska fotolar da isteriiz.
harika bi foto!
hamileligin bir kadina bu kadar yakistigini, is hayatiyla bu kadar butunlestigini, daha once cok az kiside gordum.
e işte o kadar bütünleşemedik demek ki, ev istirahatine çıkivirdik:) ama fotoğraf övgüsü için tekrar teşekkürler. Itır'ın fotoşipşaklarından...evdeki geceliğimle bütünleştim şidmdi:)
:-)
e o da guzel.
hangimiz soyle bir ev molasini ozlemiyoruz ki?
hem seninki sadece is hayati degil ki sekerim: eviydi, planiydi, projesiydi, teziydi, cildiydi, ...derken minigi paniklettik, "tempo buysa, gun bu gundur, yallah atayim ben de kendimi disari " diye dusundu muhtemelen :-)
Yorum Gönder