Merhaba,
Bu giriş kelimesinin bu kadar pozitif anlam içereceğini düşünmemiştim. Oysa içinde bulunduğum ruh durumu yerlerin altında.... "Anne olunca anlarsın" kaynaklı mı yoksa insanlıktan mı sadece? Bir ananın yavrusuna zarar gelince evime koşup kendi yavrumu sıkı sıkı tutası gelen bir tek ben miyim? Kimseler onu benden alamasın diye kollarımı kilit etmek isteyen? Her hasta çocuk haberinde paranoya yapıp kendi çocuğuymuş gibi ağlamaya başlayan bir ben miyim?
Berkin'in annesi nerelere sarılsın? nerelere koysun kafasını, zihinden çıkar mı oğlunun gözleri hiç? Geceleri gelip sormaz mı "neden" diye?
Gözlerim şişti ağlamaktan ama vicdanı kurumuşların eminim içinde bir damla sızı yoktur... Yakan top misali kimin attığı belli bile değil o fişeği, ve hatta trajikomik ülkem fantazinin doruklarında, oradaki hiç kimse ne silahı kullandığını hatırlayamaz halde, beyinlerini ilmişler, rahat rahat evlerine gidip geliyorlar... Nasıl bir kabus ki uyanamıyor ülkem?
Berkin hep uyuyacak, bari sen biraz uyan üllkem...
sevgiler...
acılı aileye de sonsuz başsağlığı....
1 yorum:
:(( anne olduktan sonra benim de artık "normal" olduğum söylenemez, içinde çocuk geçen her haber beni müthiş etkiliyor , günlerce etkisinde kalıyorum :((
Yorum Gönder