yaşamın hızına yetişemediğinizi hissettiğiniz oluyor mu? Ben bu aralar yine yavaş kaldım, geri düştüm hayatımızın hızından. Sanki elindekileri paldır küldür düşürüp onları zar zor toplamaya çalışan bileği burkulan sakar yürüyüşlü amerikan filmi aktristi gibi hissediyorum. Köydeki evin dış vephe boyasını düşün, üst katın banyosu aklına gelsin, ama dur şimdi gelmesin sonra gelsin, önce alt kat duvarına döşeyeceğin taşı düşün, ustasını nerden buluruz, bıdır bıdır kafamda minik minik exeler açık, hiçbiri kapanmıyor bir türlü.
Kuzum o kadar hızlı büyüyor ki onu kaydedememenin sıkıntısı gittikçe içimde büyüyor. Alttaki iki dişine yeni eklenenler bayağı uzadı, üsttekiler de öyle. Hele hele sağ üst azıdan biri çıkmış bu ayın başında da fark etmemişiz. Ne biçim anneysem işte öyle...Affedersin beni değil mi kızım? Ne kadar sinirlensem de kolunu bacağını kaşıyıp kendine zarar verince .)sen yine sarılıp koklamama izin veriri sarılırsın bana kuzum...
Bu ay içinde oyun parkıyla tanıştı kızım ve müdevim oldu denilebilir. Havaların da bugünlerde ısınmasıyla iyice zıvanadan çıktığı, gününü balkonda geçirdiği hatta yere halı koydurup öğle yemeğini dahi orda yediği kayıtlara geçti küçük kızımın:) Bitmek tükenmek bilmeyen bir enerjiyle yemek koltuğunda dahi oturamayıp hala yiyebilecekken sırf sıkıldığı için kalkıp gitmeye çalışan bir "deli fişek" oldu çıktı... Annemlerin işi iş, peşi sıra ön oda - arka oda koşturup duruyorlar...Gezmek, gezmek "dışarıyı" keşfetmek istiyor, hadi sonumuzu hayretsin bakalım...
2 yorum:
:))
doyulur mu öpmelere bu meleği:)
çok şeker kii,maşallah...
beklerim bende,sevgiler..
:)) bizim içinde bir öpücük lütfen.. onun o kuyruklarını sevsinler..
Yorum Gönder