2 Şubat 2011 Çarşamba

İŞ BAŞI - dert başı

Bu kadar zor mu olur?
yok yok o kadar da değil:) Hep çok zor olacağını zannetmiştim ama başlamaya çok alıştırmışım kendimi... hele yan masa kankamın ilk 3 günümde hastalığı nedeniyle işlerinin sadece minicik bir kısmını üstlenmemle ilk 3-4 gün nasıl geçti anlamadım.
5 aydan sonra masamı toplamak, dolaplarımdan eskileri attırıvermek ve bahsettiğim emanet işler sayesinde züpper hızlı adaptasyon paketi yaşadım ve cuma günü kendime iş yaratmaya bile başlamıştım.

Süt sağım işlerime alışmama, mekanı yarat,sessiz olsun, sağım esnasında kuzumun minik gözlerini sıcacık elini düşün, kızımın suratını daha iyi göreyim, yeni yeni yenileyeyim fotolarını diye yeni bir telefon sipariş ettim. Aralarda da süt azalmasın diye rezene yap, o bitince su iç, onu unutma ama sütünü hiç unutma derken nasıl bilgisayarda bir programda ne yaptığımı unutmayacağım dur bakalım, bir yolunu bulurum umarım:)

İlk 6 ayda anne sütü çok önemli diyen devletime, en az 3 çocuk diyenlere buradan sesleniyorum. Kendi yıllık iznimi kullanmasam, şirketim efendilik edip süt iznimi topluca almama izin vermese doğumdan 56 günden sonra iş başı yapacaktım. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu??? Kadının çalışmasını istememek ancak bu kadar güzel kılıflanır!!!

Ayrıca belli kişi sayısından fazla çalışanı olan firmalarda emzirme odalarının zorunlu olması, işverenin bu odaların kullanımında ve oluşturulmasında maksimum hijyen ve özeni göstermek zorunda olması yasalarca dikte ettirilmeli. Yoksa, abuk subuk kenarlarda köşelerde altın değerindeki o damlalar sıkmakla gelmiyor. Her işveren bebek oldu annesi onu kucaklayınca mutlu oldu. Anne sütüyle doydu. Neden bunlar büyüyünce unutuluyor??? Para hırsı bu kada rmı göz bürüdü?

Evde kuzum beklerken ona şişelerimi götüreceğim derken trafik sıkışması, servis durağından eve olan uzaklık ne kadar sinir bozucu oluyormuş meğer. hiç gözüme batmayan bu kısa dakikalar gittikçe gözümde büyüdü. Eve koşar adım dönüyorum artık...

Haydi ben kaçayım, miniğimi kontrol edip içme suyumu başucuma koyup yatayım ki kızım çağırınca koşayım...

Hiç yorum yok: