kültür sanat etkinlikleri kapsamında kaptım biletleri ve "annecim tiyatroya gideceğiz" nedenini kendime sonraki 1 hafta boyunca soracağım biçimde kızıma bu da bu haberi verdim. Sanki okulda (hangi okul? 10 gün süren hastalık aralarında gitmeyeceğim diye tutturduğu mu? ha evet işte o:) ve evde 1 seneye yakındır günleri öğretmiyormuşuz gibi, her gün "bugün cumartesi mi? -hayır, yarın cumartesi mi?- hayır" cevaplarıyla geçiştirildi.Neyse ki cuma geldi ve ikinci soruyu olumlu yanıtladık.
Cumartesi son derece güzel (ve tabii ki 6'dan daha geç değil) ve erken başladı ancak evden çıkarız diye planladığım saat 14:00dan, 30 dk geç olarak 3 ağlama krizi atlatmış şekilde çıkabildik. Tiyatro mekanına giderken sırtımdan ter damladı zira otobüs sıcaktı ve üstümüzde montlar, çantalar, şu, bu, o derlemesi fazlalık yaptı. başlama saatinden 10 dk geç olarak içeri girmek istediysek de önce kapıdaki görevli kızcağız izin vermedi. İçimden şimdi 4. kriz geliyor dememle Su'yun dudaklar büküldü ve gözleri dolu dolu geri dönüp merdivenlerde bana neden bizi içeri almıyorlar diye sorgu suale Ayşecik sesi yaparak sormaya başladı. E pek tabii ki kız arkamızdan seslenerek içerideki görevli arkadaşının bize karanlıkta yer göstermesini sağlayarak içeri soktu.
Ben Su'dan daha çok sevindim diyebilirim... yoksa... dilimden ne kadar eskiyecektim bilmiyorum...
Su bu tiyatroyu'da çok sevdi ve çıkışta şans eseri afişini sattıklarını gördü, almak farz oldu, otobüste uyuyakaldı ve inince arabasını alamadığım için koca danama sarıldım. Evde bir sonrakine ne zaman gideceğiz konusu gündemde şu anda...
sevgiler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder